تقدیم به زندگیم

گلی خوشبو در حمام روزی               رسید از دست محبوبی به دستم

بدو گفتم که مشکی یا عبیری           که از بوی دل آویز تو مستم

بگفت من گلی ناچیز بودم                ولیکن مدتی با گل نشستم

کمال همنشین در من اثر کرد           وگر نه من همان خاکم که هستم

مریمم دوستت دارم

تقدیم به یار گلم

توی آسمون دنیا

هر کسی ستاره داره

چرا وقتی نوبت ماست

آسمون جایی نداره

واسه من ، واسه من تنهایی درد

درد هیچ کسو نداشتن

هر گل پژمرده ای رو

تو کویر سینه کاشتن

دیگه باور کردم اینو

که باید تنها بمونم

تا دم لحظه ی مردن

شعر تنهایی بخونم

مریمم تا ابد دوستت دارم

تقدیم به گل گل گل گلم

 کاش یکی پیدا شه خواب و گل تعبیر بکنه
به کویر آب بده تا اونا رو سیر بکنه
 کاش یکی پیدا شه با ابرا صمیمی تر باشه
نذاره بارون واسه باریدنش دیر بکنه
کاش یکی پیدا شه که دلش مث آینه باشه
 لااقل دعا واسه بقیه تاثیر بکنه
کاش یکی پیدا شه ‌آب بده به آدمای خوب
نکنه خوشبختیا تو گلوشون گیر بکنه
کاش یکی پیدا شه زندگی بده به کلبه ها
خونه ی شادی ها رو یه جوری تعمیر بکنه
کاش یکی پدیا شه که انقده مهربون باشه
که از آدمای بی ستاره تقدیر بکنه
کاش یکی پیدا شه دستا رو به همدیگه بده
دلای گسسته رو بیاره زنجیر بکنه
کاش یکی پیدا شه قانون سفر رو ببره
 نذاره دم ورودش کسی تاخیر بکنه
کاش یکی پیدا شه مرهم بذاره رو زخم عشق
پیش از این که عاشقی دلا رو دلگیر بکنه
 کاش همه پیدا بشیم به همدیگه کمک کنیم
کسی تنهایی نمی تونه دی و تیر بکنه

مریمم گلم دوستت دارم

مریم نازم

دوباره دوری... و غم انتظار ... دوباره ندیدنت ... زندگی شده پر از انتظار ... شدم کنج

خونه مثل مرغ عشق تو قفس ... دلم شکسته از هر چی ادم نامرد تو دنیا هست ... دلم

میخواست بودی ... میدیدی ... انتظار چه رنگیه ... عمری رو با رنگ انتظار به سر

کردن ... واسه من یه عادته ... اگه گفتم عاشقتم ... عاشق تو... چون عمری شدم یه

مجسمه مقابل نگاه تو ... اگه گفتم عاشقتم ... عاشق تو ...چونکه دلم ... همش زمزمه

کرده نام تو ... بازم حالا که نیستی... دلم دیگه داد میزنه ... که عاشقه ... که

عاشقه ... که عاشقه ...  بزار تا جون  داره همش داد بزنه ... بگه که عاشقه ... بزار

بگه که عاشق  میمونه ... اگه بری فرقی نداره ... اگه بی وفا بشی فرقی نداره ...

بازم میگه که عاشقه ... که عاشقه ... که عاشقه .... عاشق یه گل به اسم مریم..................

مریم عزیزم عاشقتم و دوستت دارم

تقدیم به گلم

به جان هر چه عاشق توی این دنیای پر غوغاست

                                           قدم بگذار روی کوچه های قلب ویرانم

 بدون تو شبی تنها و بی فانوس خواهم مرد

                                              دعا کن بعد دیدار تو باشد وقت پایانم

گل مریمم دوستت دارم

تقدیم به گل خوشکلم

دل من روی زمینه دل تو تو آسمونه
انقدر دوست دارم من که فقط خدا می‌دونه
بیا یه عهدی ببندیم ببینیم کدوم یک از ما
تا ته جاده ی دنیا بر سر عهدش می‌مونه
بعضی قلبا بی ستارن یه ستاره هم ندارن
شایدم ستاره هاشون مث ما تو کهکشونه
به جای غرور بلندن که دارن به ما می‌خندن
کاش با هم بریم یه جا که بر خلاف شهرمونه
یادمه پرسیدم از تو که می‌شه با هم بمونیم ؟
گفتی این که دست ما نیست، بذارش پای زمونه
چه بباری چه بتابی چه بخندی چه بخوابی
عزیزم چه فرقی داره واسه اون که شد دیوونه
نکنه بری یه روزی با یه قایق از کنارم
واسه‌ی دلم نذاری نه اشاره نه نشونه
می‌دونم یه جای این عشق، خستگی کار میده دستت
مرغ عشقمون رو آخر می‌کنی بی آشیونه
من نمی‌دونم چی میشه، نمی‌شه بگذرم از تو
شاید اون موقع ببارم تا شاید بیای به خونه
خلاصه فقط می‌خواستم قصمون رو گفته باشم
می‌دونم که آخر عشق با خدای مهربونه
دل من فکراشو کرده که صبور و باوفا شه
کاش دل تو هم صبور شه این روزا اگر بتونه
دیگه حرفی نیست عزیزم، بجز اشکی که می ریزیم
کاش بپرسی راز عشق و از گلای ناز پونه

مریمم گلم نازنینم دوستت دارم

تقدیم به مریمم با یک دنیا عاشقانه

ماه من غصه نخور زندگی جزر و مد داره

دنیامون یه عالمه؛ آدم خوب و بد داره

ماه من غصه نخور همه که دشمن نمی شن

همه که پر ترک مثل من و تو نمی شن

ماه من غصه نخور مثل ماها فراوونه

خیلی کم می شه کسی رو حرفش بمونه

ماه من غصه نخور گریه پناه آدماست

تر و تازه موندن گل؛مال اشک شبای ماست

ماه من غصه نخور زندگی خوب داره و زشت

خدا رو چه دیدی شاید فردامون باشه بهشت

ماه من غصه نخور پنجرمون بازه هنوز

باغچمون غرق گلای ناز و عاشقه هنوز

ماه من غصه نخور باز داره فصل سیب می شه

می دونم گاهی آدم تو وطنش غریب می شه

ماه من غصه نخور ؛ماها که تب نمی کنن

ماها که از آدما کمک طلب نمی کنن

ماه من غصه نخور شمدونیا صورتین

دلایی که بشکنن چون عاشقن قیمتین

مریمم عاشقانه دوستت دارم

تقدیم به گلم مریمم نازنینم

قبول کن که گذشته ست کار من از شک
که سالهاست به تنهایی ام یقیین دارم

تو نیز دغدغه ات از دقایقت پیداست
مرا ببخش اگر چشم نکته بین دارم

بخوان و پاک کن و نام خویش را بنویس
به دفتر غزلم، هر چه نقطه چین دارم

کس هنوز عیار تو را نفهمیده است
منم که از تو به اشعار خود نگین دارم...

مریمم گلم نازنینم دوستت دارم

تقدیم به نازنین مریم

به صدای من کمی گوش بده

دل به این خسته خاموش بده

ببین از چی می خونم برای تو

ای همه هستی من فدای تو

به پای چوبی من تبر زده نگاه تو

من نمی تونم برم اما تو هی میگی برو

آخه من کجا برم هر جا برم بازم تویی

پیش پای لنگ من یکه تنها می دویی

تو و فاصله با هم یکی شدید

من و پاهام به رسیدن نا امید

کاش میشد می رسیدم تا بدونم

تو فاصله با هم چیا می گید

مریم گلم دوستت دارم

تقدیم به گلم با یه دنیا خوشبختی

زمان در زندگی من به اهستگی سپری میشود
دیگر از سر در گمی هراسی ندارم
به جستجوی روح تو بر امده ام
تنها بودن قدرتی میخواهد
قدرتی ناشناخته ولی محرک
به گمانم راه خودم رایافته ام
هر چه سر راست تر ساده تر
خوشبختی یعنی کاش امشب اینجا باشی
و شادمانی معنی کنارم باشی
عشق وجودم را تسخیر کرده
اگر چه زندگی دشوار است
اما هراسی ندارم

مریم گلم زندگی چون با توست برایم زیباست دوستت دارم