
توی آسمون دنیا
هر کسی ستاره داره
چرا وقتی نوبت ماست
آسمون جایی نداره
واسه من ، واسه من تنهایی درد
درد هیچ کسو نداشتن
هر گل پژمرده ای رو
تو کویر سینه کاشتن
دیگه باور کردم اینو
که باید تنها بمونم
تا دم لحظه ی مردن
شعر تنهایی بخونم
مریمم تا ابد دوستت دارم