تقدیم به تنها عشقم

زمزمه های دلتنگی

             هیچ نمی خواهم, آنقدر دلتنگم که حتی زیباترین اشیا’ هم آفتابی به اتاقم نخواهند آورد.

آنقدر دستانم کرخت است که هیچ دستی را نمی شنود,سینه ام به یخ نشسته,نه بهار,نه شکوفه,

نه صبا مراذوق زده نمیکنند.

نمیدانم چه باید بگویم و چه چیزرا قبول کنم؟!

  مهربانی که می خواهد  برای اتاقم نوری, آفتابی ,روشنایی بیاورد ,اگر بخواهم آن آفتاب را قبول کنم, آیا زمانی آن آفتاب غروب میکند و گرمایش تمام می شود و تاریکی و سرما می آید.

اگر می خواهد چنین باشد بگویید,بگویید این نور دروغین است, بگویید این آفتاب فقط رنگ است وگرما ندارد,بگویید او آنچه برلب دارد لبخند نیست , فقط لبانش باز است.فقط لبانش.......

اگر زنده ام به یمن نفس توست .اگررنگ ولعابی به این قلم مانده از مهر شیرین توست.

ماییم وقلم شکسته ای با یک دنیا حرف دست نخورده ونامه های زلالی که روز به روز بیشتر می شود ودلی که درگرو توست .ونگاهی که با خط احسان تو می خند د. مریم گلم این نفس,این قلم,این نامه ها, این دل و این نگاه همیشه برای تو وبه خاطر تو,زنده باشد, بنویسد, بتپد وبرای تو لبخند بزند.

تقدیم به مریم نازم به اندازه تموم خوبیهای خدا مریم گلم دوست دارم.

تقدیم به گلم

گل مریمم تا ابد دوستت دارم

به روشنی چشمت قسم

به سادگی دلت قسم 

به گرمی دستانت قسم

به پاکی آرزوهایت قسم

به شیرینی رویاهایت قسم

به رنگ آبی دریا ها قسم

به سرخی گل ها قسم

به سردی شب ها قسم

به استقامت کوه ها قسم

به قشنگی دنیا قسم

قسم که من تا زنده ام به تو وفا دارم  

مریمم باور کن دوستت دارم

تقدیم به تنها امیدم در زندگی

برای دوست داشتن دو قلب لازم است

قلبی که دوست بدارد وقلبی که دوستش بدارند

قلبی که هدیه کند و قلبی که بپذیرد

قلبی برای تو و قلبی برای کسی که

خود را در آغوش او آرام بیابی

نگاه تو ازمن دریغ نکن مریمم دوستت دارم

تقدیم به عشقم

جلسه محاکمه عشق بود
و قاضی،عقل
و عشق محکوم به تبعید به دورترین نقطه مغز شده بود
یعنی فراموشی
قلب تقاضای عفو عشق را داشت
ولی همه اعضا با او مخالف بودند
قلب شروع کرد به طرفداری از عشق
آهای چشم مگر تو نبودی که هر روز آرزوی دیدن اونو داشتی
ای گوش مگر تو نبودی که در آرزوی شنیدن صدایش بودی
و شما پاها که همیشه آماده رفتن به سویش بودید
حالا چرا اینچنین با او مخالفید؟
همه اعضا روی برگرداندند و به نشانه اعتراض جلسه را ترک کردند
تنها عقل و قلب در جلسه مادند
عقل گفت :دیدی قلب همه از عشق بیزارند
ولی من متحیرم که با وجودی که عشق بیشتر از همه تو را آزرده
چرا هنوز از او حمایت میکنی !؟
قلب نالید:که من بدون وجود عشق دیگر نخواهم بود
و تنها تکه گوشتی هستم که هر ثانیه کار ثانیه قبل را تکرار میکند
و فقط با عشق میتوانم یک قلب واقعی باشم
پس من همیشه از او حمایت خواهم کرد حتی اگر نابود شوم

مریمم به خدا تا نفس آخر دوستت دارم

تقدیم به نازنینم

 تو در جان منی من غم ندارم

تو ایمان منی من کم ندارم

اگر درمان تویی دردم فزون باد

وگر معشوقه ای سهم من جنون باد

تویی تنها تویی تو علت من

تو بخشاینده بی منت من

صدایم کن صدای تو ترانه است

کلامت آیه های عاشقانه است

تو را من سجده سجده می پرستم

که بر سر خاک بر زانو نشستم

مریمم به خدا اگر در خانه قلبت را برویم باز نکنی

با خودم عهد می‌بندم بعد از مرگم مرا در محل

گذرت دفن کنند تا صبح ها با نگاه به چشمانت عمر دوباره بگیرم

تنهایم نگذار مریم نازنینم دوستت دارم

تقدیم به مریم نازم

لعنت به فاصله ها....

لعنت به همه جاده ها....

لعنت به جهنم....

لعنت به فراموش کردن ها....

لعنت به دوستی ها ی راه دور....

لعنت به همه جدایی ها....

لعنت به همه فاصله ها....

لعنت....

لعنت....

....

مریمم تو رو خدا بیا این فاصله ها رو برداریم

خواهش می کنم

تقدیم به گلم با یک دنیا دوستت دارم

( د ) : دوری از تو را باور ندارم ، حتی در رویا ، که من ذره ای از وجود عاشقت گشته ام .

(و) : وابسته ی تپش های قلب عاشقت هستم که به روح ساکن من حیات می بخشد .

( د ) : دوری از تو را باور ندارم ، حتی در رویا ، که من ذره ای از وجود عاشقت گشته ام .

( ا ) : آرام دل بیقرار و عاشقم در چشمان روشن تو موج می زند ، وقتی به دریای نا آرام اشکهایم می نگری...

( ر ) : راز مرگ دلتنگی هایم ، روزیست که دستان گرم تو پناه دستان سرد و بی نصیبم باشد .

( م ) : مهتاب می سوزد ، تا ابد ، در آتش عشقت . که درد را به جان خریده است در بازار عاشقی.

تقدیم به گل مریمم

ای تک گل مریم باغچه دلتنگی های من ، با این فاصله ای که بین من و تو میباشد

چگونه بوسیدن آن چهره درخشانت میسر است؟

ای تک گل مریم باغچه دلتنگی من، با این فاصله ای که بین من و تو میباشد چگونه پاک کردن آن اشکهای روی گونه درخشانت میسر است؟ گلم من، بین من و تو فاصله ای است، پس چگونه دستم را بر روی گونه نازنینت بکشم و تو را نوازش کنم؟

آری من باغبانی می شوم و به آسمان زندگیت می آیم تا بر چهره درخشانت بوسه بزنم

آری ای گل مریم من، آب می شوم تا به آسمانت بیایم و آن اشکهای پر از مهرت را از روی گونه های درخشانت پاک کنم

و ای گل مریمم ، خاک می شوم تا در دل آبی و پر از عشقت برای همیشه بنشینم ، شب را با آن وسعت آبی‌ات آشتی میدهم تا برای همیشه آبی بمانی

دلم به درد آمده از این فاصله، دلم به درد امده از این انتظار ودوری بین ما

مریمم تو هم دعا کن شاید برسه روزی که لیاقتت را پیدا کنم

تقدیم به عشقم نازم

دل من یه روز به دریا زد و رفت
پشت پا به رسم دنیا زد و رفت
پاشنهء کفش فرارو ور کشید
آستین همت رو بالا زد و رفت
یه دفعه بچه شد و تنگ غروب
سنگ توی شیشهء فردا زد و رفت
حیوونی تازگی آدم شده بود
به سرش هوای حوٌا زد و رفت
دفتر گذشته ها رو پاره کرد
نامهء فرداها رو تا زد و رفت
زنده ها خیلی براش کهنه بودن
خودشو تو مرده ها جا زد و رفت
هوای تازه دلش میخواست ولی
آخرش توی غبارا زد و رفت
دنبال کلید خوشبختی می گشت
خودشم قفلی رو قفلا زد و رفت
یه دفعه بچه شد و تنگ غروب
سنگ توی شیشهء فردا زد و رفت
حیوونی تازگی آدم شده بود
به سرش هوای حوا زد و رفت
دفتر گذشته ها رو پاره کرد
نامهء فرداها رو تا زد و رفت
حیوونی تازگی آدم شده بود
به سرش هوای حوا زد و رفت
به سرش هوای حوا زد و رفت

مریم گلم تو که می‌دونی چقدر دوستت دارم تنهام نذاز نازنینم

تقدیم به گلم دوستت دارم

واسه یه دنیا آدم ، یکی یکی نامه دادم

از تو که بودی عشقم واسه همه نوشتم

روی دلا تو خونه ها رو سردر میخونه ها     

رو برگ تازه گلا به روی بال بلبلا

پشت تموم شیشه ها تو جنگلا و بیشه ها     

رو قلب سنگی کوهها رو پیشونی آهوها

برات پیغوم گذاشتم که هیچکسو تو دنیا قد تو دوست نداشتم

بیابونا میدونن آسمونا میدونن        

جنگل و کوه و صخره ها حتی اونا میدونن

مسافرا میدونن همه زایرا میدونن         

اونایی که توی غارن خبر این عشق و دارن

رو ناودونا رو گلدونا روی در گلابدونا        

رو تابلوهای جاده ها سر گذر پیاده ها

رو جعبه کلوچه ها رو دیوارای کوچه ها  

برات پیغوم گذاشتم که هیچکسو تو دنیا قد تو دوست نداشتم

مریمم باور کن دوستت دارم باور کن خواهش می‌کنم